مجله بخوانیم؛ گفت و گوی تجربه با سفیر شاعر، خاطرات مجیدِ قصه های مجید از کارگردان فقید - پایگاه اینترنتی مأوا

خبرنگاران ؛ سروش بامداد- شمارۀ اردیبهشت ماهنامۀ تجربه را در حالی معرفی می کنیم که هم این ماه بهاری و کتابی و فرهنگی رو به انتها است و هم به قاعده شمارۀ خرداد مجله با توجه به نظم مثال زدنی آن در انتشار و عرضه این هفته روی دکه می آید و در پیش خوان کتاب فروشی ها هم قرار می گیرد. (به وسیله کیوسک های آنلاین هم قابل تهیه است). با این حال تجربه از آن دست نشریات است که کهنه نمی گردد چه رسد به این که شمارۀ فعلی همچنان روی دکه باشد.

تجربه به یاد کارگردان فقید کیومرث پوراحمد پرونده پر و پیمانی ارایه نموده و از زبان دکتر نجل رحیم -مغز پژوه- نوشته: این خودکُشی نباید ناامیدمان کند. باید امید بدهد برای یک زندگی بهتر و یک زیست انسانی تر.

نوشته ها درباره کارگردان فقید طبعا با حیرت و حسرت همراه است و در این میان آنچه مهدی باقربیگی ایفاگر نقش مجید در قصه های مجید گفته تاثیرگذارتر از همه است. خاصه آنجا که می گوید:

می گفت: آقا مهدی، خیلی عرصه برایم تنگ شده. دوست دارم خودم را به کار مشغول کنم. می دانم کمبودم به کار مربوط می گردد و باید مشغول شوم. برای همین اگر واقعا مشغول کاری بود ما سال های سال می توانستیم از ایشان استفاده کنیم.

مجید قصه های مجید بعلاوه گفته است: سال ها و دهه ها طول می کشد تا کسی بتواند مانند خدمتی که کیومرث پوراحمد به لهجه و فرهنگ اصفهان و ایران نموده را انجام دهد. کافی است دید مردم ایران نسبت به اصفهانی ها را قبل و بعد از سریال قصه های مجید با هم مقایسه کنید. یک روز پرسیدم چرا فقط سراغ کوچه های قدیمی می روید؟ پاسخ داد: چند سال بعد متوجه می شوی و حالا که آن کوچه ها با طاق های قدیمی نیست سریال قصه های مجید سندی است تا بدانیم شهرمان چه بوده و چه شده.

با این سخنان طبعا این انتظار شکل می گیرد که در اصفهان و نجف آباد معابری یا مکان های فرهنگی یی به نام کیومرث پوراحمد نام گذاری شوند اما نه تجربه در این باره از عضو پیشین شورای شهر پرسیده و نه با غلبه گرایش های سیاسی و ایدیولوژیک بر علایق و سلایق سیاسی بر شورا و شهرداری اصفهان چنین توقعی واقع بینانه است ولی اهمیت اشاره باقر بیگی را هنگامی در می یابیم که به یاد آوریم مجید که هوشنگ مرادی کرمانی در قصه های مجید خلق نموده کرمانی و فضای داستان هم کرمان بود و پوراحمد به اصفهانی تبدیل کرد و به اصفهان برد.

در نوشته لاله اسکندری هم نکات تلخی است از جمله طعنه یک خبرنگار به زنده یاد پوراحمد که اگر این یادداشت را بخواند احتمالا از خود خواهد پرسید آیا آن پرسش و رفتار و مواجهه درست بود و شاید هم بگوید: از کجا باید می دانستم آدمی با آن قد و بالا و انرژی می خواهد به زندگی خود انتها دهد؟

از مصاحبه های متفاوت این شماره تجربه گفت و گو با سفیر کرواسی در تهران است. این که یک مجله ادبی سراغ سفیر برود در نگاه اول تعجب آور است ولی وقتی بدانیم آقای سفیر شاعر است و کتاب شعر او با عنوان و دیگر دریا نبود را محمد حاجی سید جوادی به پارسی برگردانده و نشر دیبایه منتشر نموده دیگر تعجب نمی کنیم.

جالب تر این که در شروع مصاحبه می گوید: من از نظر حرفه ای پزشک (متخصص داخلی و هپاتوژیست) هستم ولی قلبا یک شاعرم. یعنی همواره و از وقتی به یاد دارم شعر گفته ام. این اشاره او هم جالب است که هر چند در ایران به سهراب سپهری تشبیه می گردد اما شعر خود را به اشعار احمد شاملو شبیه می داند و همین نشان می دهد چقدر با ادبیات ایران آشناست.

این که سفیر کشور کوچک و 3 میلیونی کرواسی پزشک و شاعر باشد نشان می دهد چقدر به تصویر مثبت از کشور خود نزد دیگران اهمیت می دهند. گفت و گو با دکتر دراگو اشتامبوک سفیر کرواسی را خود سردبیر مجله ( پژمان موسوی) انجام داده و این که پروتکل جایگاه سفیر را تجربه رعایت نموده نیز درخور توجه است.

از شماره 18 تجربه موارد متعدد دیگری می توان نقل کرد اما این نوشته به قصد تشویق به خرید مجله است تا با 90 هزار تومان انگار چند کتاب خریده و خوانده اید. دیگر این که شمارۀ بعدی هم در راه است.