معرفی عامل مسمومیت دو هزار نفر در یک روستا! - پایگاه اینترنتی مأوا

اعتماد در ادامه نوشت: استاندار، بخشدار و فرماندار شهرستان پاوه در روز آدینه 19 شهریور ماه به اهالی روستا اطلاع می دهند که آب آشامیدنی آن ها مسموم شده است و غیر قابل شرب.

جلیل بالایی، فرماندار شهرستان پاوه، از جزییات حادثه پیش آمده در روستا می گوید: آدینه 19شهریور ماه، به مردم روستای دشه هشدار داده شد که تا اطلاع ثانوی، از آب چشمه مصرف ننمایند. انسداد خط فاضلاب گزارش شده بود. نیرو های متخصص برای آنالیز های لازم به روستا اعزام شدند. برای رفع انسداد خط فاضلاب حتی از نیرو های آتش نشانی هم یاری گرفته شد. اما کوشش ها نتیجه نداد.

از آنجایی که خط انتقال فاضلاب در نزدیکی این چشمه قرار گرفته است، بر اثر برگشت فاضلاب، دقایقی با آب چشمه تداخل پیدا می نماید. بلافاصله کنتور خروجی مخزن آب روستا را قطع می نمایند و به مردم روستا هشدار های لازم را می دهند. تیم پزشکی و بهداشت به روستا اعزام شد. 189نفر به تیم پزشکی مستقر در روستا مراجعه کردند.

مردمی که از این روستا به بیمارستان قدس در شهرستان پاوه رجوع کردند، به علت علایم شدید از مسمومیت، بستری شدند. این احتمال هم وجود دارد که اهالی مراجعه نماینده از روستای دشه به بیمارستان، صرفا به علت عوارض ناشی از مسمومیت، بستری نشده باشند.

بالایی درباره شرایط سلامت آب چشمه می گوید: تیم بهداشت از روز آدینه، در حال آزمایش آب آشامیدنی این چشمه است. به محض اطمینان از سلامت کامل آب چشمه، به اهالی روستا اطلاع داده می گردد. بنا بر گفت وگوی ما با دو نفر از اهالی روستا؛ مسمومیت آن ها از روز پنجشنبه، درست یک روز قبل از اطلاع رسانی آغاز شده است.

یک روز قبل از انسداد خط فاضلاب

ماردین شکری یکی از اهالی روستای دشه 39سال دارد. با تردید، اتفاقات یک هفته قبل از انسداد خط فاضلاب را توضیح می دهد: یک هفته قبل از ترکیدگی لوله فاضلاب برای درست کردن کولر به پشت بام رفته بودم. شلنگ آب کولر برای دومین بار پر از گل شده بود. بعد فهمیدم مشکل از کولر نبود و آب آلوده بوده.

یک روز قبل از اطلاع رسانی در خصوص آلودگی آب، ماردین و خانواده اش حال شان بد می گردد. پنجشنبه حالت تهوع داشتم. همسرم هم همین طور. ما به کنار. لاوین و هاوین؛ دختران دوقلوی من هشت سال دارند. آن ها به شدت بی تاب بودند. یکی از دخترانم معلول مادرزادی است. هنوز نتوانستیم داروهایش را بدهیم. دهانش قفل شده و با جرثقیل هم نمی توانیم دهانش را باز کنیم. لاوین و هاوین را به بیمارستان قدس در شهرستان پاوه بردیم، بیمارستان، تخت خالی نداشت. بیمارانی که زودتر مراجعه نموده بودند، زودتر هم بستری شده بودند. تصویری عجیب ذهنش را پریشان و متعجب می نماید.

مکثی کوتاه میان کلماتش هویدا می گردد و مثل پیچکی جملات را به دور خود می پیچد: شاید باور نکنید؛ ولی من به همراه همسر و دو دخترم، روی یک تخت بیمارستان بستری بودیم. چهار نفر روی یک تخت!

او همچنان متعجب ادامه می دهد: به خاطر کمبود تخت در بیمارستان، درمان برخی از بیماران هم به صورت سرپایی انجام می گردد. دارو ها هم به سختی پیدا می گردد. در نسخه یکی از دخترانم، شربت مترونیدازول تجویز شده، داروخانه داخل بیمارستان که این شربت را ندارد. به چهار، پنج داروخانه دیگر هم سر زدم، اما نداشتند. اقوام و بستگان من و همسرم هم دچار مسمومیت شدند، اما با علایمی متفاوت.

با لحنی ناراحت می گوید: کارگر ساختمان هستم. عایدی زیادی ندارم. با این حال با شرایطی که برایمان پیش آمد، نزدیک 300هزار تومان هزینه آب معدنی دادم. بماند که چقدر هزینه درمان مان در بیمارستان شده است.

پس چه کسی می داند؟

دانشجوی ترم هشت مهندسی متالوژی است. 22سال دارد. فرزند اول خانواده به همراه یک خواهر و برادر کوچک تر. آرمین عزیزی که تازه از بیمارستان قدس شهرستان پاوه مرخص شده، راهی روستای شان دشه است. در بین راه، با کسالتی که سوغات مسمومیتی ناشی از آلودگی آب است، سه روزی که در بیمارستان بستری بود را بازگو می نماید: مسمومیت من، از پدر، مادر و خواهر، برادرم شدیدتر بود. پنجشنبه شب با علایمی همانند تهوع شدید، اسهال و تب و لرز به بیمارستان مراجعه کردم. سه روز در بیمارستان بستری بودم و یکی، دو ساعتی می گردد که مرخص شدم.

آرمین از شرایط دیگر اعضای خانواده اش می گوید: پدرم نزدیک 50سال دارد. آدینه ظهر، حالت تهوع شدید گرفت. اما خب نیازی به بستری شدن نداشت و با مصرف دارو، علایم مسمومیتش رفع شد. مادرم هم برای چند ساعتی بی اشت ها شده بود. برادر 12 ساله ام به همراه خواهرم که 10 سال دارد، علایم مسمومیت بسیار خفیفی داشتند.

او در ادامه از شرایط اهالی روستا در بیمارستان قدس شهرستان پاوه می گوید: همزمان با من، یک خانم هفتاد، هشتاد ساله در بیمارستان بستری بود. گویا از قبل دچار بیماری خاصی بوده و وقتی از آب آلوده مصرف می نماید، مسمومیت باعث می گردد سکته مغزی کند. شنیدم می خواهند او را به بیمارستانی در کرمانشاه منتقل نمایند. روستای ما حدود دو هزار نفر جمعیت دارد. از دوست و آشنا شنیدم؛ تمام اهالی روستا دچار مسمومیت شدند. اما خب علایم مسمومیت، در هر خانوار با شدت و ضعف بروز پیدا نموده است. تنها آب آشامیدنی روستا، همین چشمه است. هیچ کس نمی داند. من هم نمی دانم دقیقا چه روزی خط فاضلاب دچار نشتی شد. شاید چهارشنبه، شاید هم پنجشنبه.