فشار روانی کارخانگی بر زنان چگونه است؟
به گزارش پایگاه اینترنتی مأوا، برای فهم و درک موقعیت زنان خانه دار باید شرایط آنان را در ذهنمان برای خودمان بازسازی کنیم. تصور کنید در یک شغلی مشغول به فعالیت هستید که مجبورید در 24ساعت یک کار تکراری را انجام دهید. هیچ نتیجه ای برای این شغل شما مورد تصور نیست. چرا که فردای همان روز تمام اتفاقات به حالت اول بر می شود. انگار شما هیچ کاری روز قبل انجام نداده اید. به عبارتی تکرار همان جمله پر شکوه زنان خانه دار که کار خانه تمامی ندارد.
علاوه بر این ویژگی دیگر شغل شما این است که شما هیچ ارتقای شغلی نخواهید داشت و مادام العمر مجبورید همین کار یکنواخت را انجام دهید. مزدی هم در قبال این فعالیت به شما پرداخت نخواهد شد. حس شما در این شغل چه خواهد بود؟ آیا حاضر به انجام آن هستید؟
این یک توصیف ساده از کار هر روزه زنان خانه دار است. با قرار گرفتن جامعه در جهت تغییرات نسبی و حضور زنان در مشاغل خارج از خانه، مردان متجدد سعی بر به عهده گرفتن بخشی تا نیمی از کارخانه گرفتند. اما آنچه در این میان نادیده گرفته شده است مدیریت خانه و کارهای مربوط به آن است.
نگفتی انجامش بدم
همان طور که گفته شد یک امر که در کارخانگی نادیده گرفته می گردد، مدیریت آن است. در خانواده هایی که مدعی روشنفکری و قرار گرفتن درجهت ترقی هستند، کارخانگی تقسیم می گردد. اما در باطن همچنان زنان وظیفه مدیریت امور را دارند. بارها حتما این جمله را در زندگی روزمره خود خطاب به زنان شنیده اید که تو نگفتی این کار را انجام بدم. این جمله در باطن به معنای این است که زن مدیریت کارهای خانه را دارد و باید به مابقی اعضا بگویید چگونه و چه زمان یک کار معین را انجام بدهند. به عبارتی کارخانگی برای مابقی اعضا درونی نشده است و هنوز احتیاج دارند یک نفر از بیرون به آن ها بگوید چه باید بکنند. این مدیریت و فکر کردن به امور، خود به تنهایی زمان بر است و مشغله ذهنی برای زنان خانواده ایجاد می نماید. تا جایی که آن ها را به این باور می رساند که اگر نباشند کارهای خانه روی زمین می ماند. در سمت دیگر همان اعضای خانه که با شانه خالی کردن از درونی کردن کار خانه برای خود، زن را مدیر خانه نموده اند؛ زن را مورد بازخواست قرار می دهند که به اصطلاح رییس بازی در می آورد. یا مانند مادران درخانه رفتار می نماید و مانند همسر نیست.
همین شرایط را در کار بیرون از خانه بار دیگر تصور کنید. فکر کنید در محیط کار خود مدیر یک پروژه شده اید. آیا وظایف مدیریتی پروژه مثل سابق به شما زمان فعالیت در امور پروژه را می دهد؟ مدیریت کردن یک پروژه به تنهایی یک کار تمام وقت است. بنابراین وقتی در خانه از زنان می خواهیم که تمام امور را مدیریت کند و خودش همزمان نیمی از کارها را انجام دهد؛ در کل 75درصد کارها را بر روی دوش او انداخته ایم. این مدیریت کارهای خانه بار روانی نام دارد. بار روانی یعنی باید تمام وقت حواست باشد. این به تنهایی برای هر کسی اضطراب زا است.
بار روانی همواره با زنان است و دیده نمی گردد. زمانی بار روانی خودش را نشان می دهد که یک مقایسه بین زنان و سایر اعضای خانه انجام دهیم. زمانی که زنان به طور مثال مشغول جارو کردن خانه هستند، همزمان صدای غذایی که سر گاز است را می شنوند و مراقب هستند سر نرود. یا نگاهشان به لباس های داخل سبد می افتد که باید شسته شوند، زمان شستن لباس ها متوجه پارگی لباس می شوند و به خاطر می سپارند که باید آن را بدوزند. در میانه راه خریدهای خانه به خاطرشان می آید.
در این باره بخوانید:
رابطه های شما دو شخصیتی است یا چند شخصیتی؟
8 درمان خانگی برای از بین بردن جوش های سرسیاه
اما سایر اعضا ابتدا باید به آن ها گفته گردد خانه را جارو بکشند و بعد از اتمام جارو متوجه کار مانده دیگری در خانه نمی شوند. یعنی با احتمال بالایی غذا خواهد سوخت، لباس ها نشسته می ماند و لباس پاره دوخته نخواهد شد. یا برای وعده بعدی غذا خریدی انجام نخواهد شد. چون زن به رغم حضور درخانه به آن ها نگفته و گوش زد ننموده است.
چه باید کرد؟
برای اتمام این چرخه کافی است واقعا هر فرد در خانه خودش را به عنوان یک عضو خانه بپذیرد و خود جوش کارها را انجام دهد. بدون اینکه کسی به او بگوید چه کاری چه زمانی و چگونه انجام دهد. آن وقت نه مدیری در خانه است و نه شکایت. بار روانی کار خانگی هم تنها بر دوش یک نفر نیست.
منبع: ایرنا زندگی