درمان بیماری ناخنک چشم - پایگاه اینترنتی مأوا

ناخنک چشم (Pterygium) چیست؟

ناخنک، شایعترین عارضه چشمی پس از کاتاراکت (آب مروارید) است.

ناخنک چشم یک بافت اضافی دارای عروق مثلثی شکلی است که در روی سطح چشم یا در گوشه قرنیه به وجود می آید.

ناخنک در واقع فرآیندی غیر طبیعی است که طی آن ملتحمه یا سفیدی چشم به روی قرنیه رشد می نماید و معمولاً ابتدا به صورت یک سفیدی روی ملتحمه ایجاد می شود و به تدریج به سمت قرنیه رشد می نماید.

به دلیل وجود رگ های زیاد، معمولاً رنگ ناخنک صورتی یا قرمز است که این شرایط ممکن است یک طرفه یا دو طرفه باشد. 5

علائم ناخنک چشم

اگر چه نام این بیماری شبیه نام یک ورزشکار است، اما پتریژیوم شکایت رایجی است که می تواند هر کسی که زمان زیادی را در خارج از منزل می گذراند، را تحت تأثیر قرار دهد.

گاهی اوقات، هیچ نشانه ای وجود ندارد و فقط ناخنک بروز می نماید.

وقتی علائم وجود دارند، ممکن است موارد زیر را در چشم تجربه کنید:

سوزش

خارش

احساس وجود شن در چشم

احساس وجود جسم خارجی در چشم

قرمزی چشم

اگر توده بر روی قرنیه (قسمت مردمک چشم شما) باشد، می تواند شکل آن را تغییر دهد و باعث تاری دید شود.

قبل از ظاهر شدن ناخنک چشم، ممکن است شرایط مرتبط با آن به نام پینگوکولا (pinguecula) را تجربه کنید.

این شرایط لکه یا برآمدگی زرد رنگ بر روی ملتحمه (سفیدی چشم) است و اگر تحریک شود، می تواند قرمز شود.

علل ابتلا به ناخنک چشم

مواردی که به احتمال زیاد سبب بروز ناخنک چشم می شوند عبارتند از:

مواجهه زیاد با نور ماوراء بنفش (مثل نور خورشید)

خشکی چشم

محرک هایی مانند گرد و غبار و باد

در صورتی که در نزدیکی استوا زندگی کنید و مردی بین 20 تا 40 ساله باشید بیشتر محتمل است دچار این بیماری شوید.

اما این بیماری هر کسی که در یک مکان آفتابی زندگی می نماید را می تواند تحت تأثیر قرار دهد.

به همین ترتیب در صورتی که زمان زیادی را بدون محافظ مثل عینک آفتابی در مقابل نور خورشید قرار گیرید، می توانید دچار پینگوکولا شوید.

این شرایط می تواند فراوری مایع را در خارج از چشم شما متوقف کند، بنابراین ممکن است احساس خشکی چشم داشته باشید یا احساس کنید چیزی در چشم وجود دارد. بعلاوه ممکن است چشم قرمز شود.1

آیا می توان از ناخنک چشم پیشگیری کنید؟

بله، هر روز عینک آفتابی بزنید، حتی روزهای بارانی - ابرها نور ماوراء بنفش (UV) را متوقف نمی نمایند.

سایه هایی را انتخاب کنید که 99٪ -100٪ از اشعه ماوراء بنفش A (UVA) و اشعه ماوراء بنفش B (UVB) را مسدود می نمایند.

از عینک های مخصوص برف که کاملاً بر روی صورت می نشینند و اجازه نمی دهند نور از اطراف فریم به چشم آسیب برساند که این قابلیت اصطلاحاً wrap-around نامیده می شود، بهره ببرید تا برترین محافظت را در برابر نور ماوراء بنفش، گرد و غبار و باد فراهم آورند.

حتی زمانی که در داخل اتومبیل هستید از این عینک ها بهره ببرید.

برخلاف شیشه جلو اتومبیل، پنجره های جانبی خودرو، شما را از اشعه های UV محافظت نمی نمایند.

برای حل این مشکل می توانید از ورقه های محافظتی برای پنجره های جانبی خود بهره ببرید.

کارشناسان می گویند که از کلاه لبه دار برای محافظت از چشم خود در برابر نور UV بهره ببرید و برای مرطوب نگه داشتن چشم خود در آب و هوای خشک از اشک های مصنوعی بهره ببرید. 2

عوارض این بیماری چیست؟

ناخنک در موارد نادر ممکن است منجر به ایجاد لکه شدید بر روی قرنیه شود؛ از آنجا که لکه قرنیه می تواند منجر به از دست رفتن بینایی شود، در این شرایط ضروری است فرد سریعا تحت درمان قرار گیرد.

در مواردی که این شرایط شدید نباشد، التهاب چشمی به یاری قطره های چشمی و پماد چشمی رفع می شود؛ اما در مواردی که ناخنک بسیار پیشرفته شده باشد، احتیاج به پیوند قرنیه است.

در عمل پیوند قرنیه، قرنیه آسیب دیده برداشته شده و با قرنیه اهدایی جایگزین می شود تا چشم بینایی خود را دوباره به دست آورد. 3

درمان ناخنک چشم

ناخنک چشم با معاینه چشم ها تشخیص داده می شود و معمولا آزمایش خاصی لازم نیست.

اگر کوچک باشد و ظاهر ناخوشایندی نداشته باشد و باعث قرمزی چشم و سوزش چشم ها نشود احتیاج به درمان خاصی ندارد اگر ناخنک قرمز و ملتهب شود می توان از قطره و پماد چشمی ضدالتهاب استفاده نمود تا مقدار التهاب کاهش یابد.

در مواردی که ناخنک التهاب شدیدی دارد می توان با نظر چشم پزشک یک دوره درمان با قطره های استروئیدی یا سایر قطره های ضد التهاب انجام داد.

در مواردی که ناخنک به مقدار ای بزرگ شده باشد که باعث بسته شدن جهت بینایی شود یا در اثر رشد روی قرنیه، ایجاد آستیگماتیسم با درجه بالا نماید و یا نمای ظاهری ناخوشایندی داشته باشد می توان ناخنک را به روش جراحی برداشت.

به چشم زدن عینک های محافظتی و به سر گذاشتن کلاه لبه دار از عود ناخنک پس از جراحی جلوگیری می نماید.

اگر ناخنک، قرنیه را درگیر کند، معمولا پس از جراحی چشم مسئله ای ایجاد نمی شود و بینایی به حالت عادی باز می شود.

شایع ترین مشکل بعد از انجام این عمل بازگشت مجدد بافت ناخنک می باشد.

در تکنیک های قدیمی این جراحی شانس بازگشت بافت ناخنک چیزی در حدود 50% بوده است.

اما در تکنیک های نو امروزی که از بافت خود ملتحمه چشم بیمار برای پر کردن جای ناخنک برداشته شده استفاده می شود، ریسک بازگشت ناخنک به چیزی در حدود 5 تا 10 درصد کاهش یافته است.

البته در بعضی موارد نادر مسائل دیگری مانند زخم شدن بافت قرنیه و یا ایجاد آستیگمات بعد از برداشتن ناخنک وجود دارد که اگر جراح و متخصص چشم خوبی را انتخاب کنید ریسک به وجود امدن این مسائل بسیار اندک خواهد بود.

بعلاوه بهتر است بیمار برای 1 سال بعد از عمل به طور دوره ای تحت نظر پزشک باشد تا از بازگشت ناخنک جلوگیری شود.

گفتنی است بیشتر موارد بازگشت در 12 ماه اولیه بعد از عمل به وجود می آیند.

درمان طبی

در قرون گذشته درمان طبی شامل تجویز موضعی محلولهای گیاهی برای جلوگیری از پیشرفت ناخنک یا برای تشکیل اسکار (جوشگاه) بعد از جراحی ضایعات بوده است. به هر حال هیچ نوع درمان طبی نتایج کافی وطولانی مدت نمی داد.

در فرمهای ملتهب ناخنک، با تجویز موضعی کورتیزون درجاتی از تأثیردرمانی دیده می شود. اما درپیشرفت کلینیکی بی تاثیر است.

در درمان انواع ملتهب ناخنک و پینگکولا قطره های چشمی ایندومتاسین درمقایسه با قطره های چشمی دگزامتازون تاثیر درمانی بهتر و احساس ناراحتی کمتری دارند.

این پروتوکل شامل تجویز شش مرتبه در روز برای 3 روز وبدنبال آن چهار مرتبه در روز به مدت 11 روز میباشد.

بنابراین قطر ه چشمی ایندومتاسین به عنوان داروی خط مقدم در درمان ناخنک وپینگکولای ملتهب یا در موارد منع استفاده کورتیزون موضعی میباشد. 4

پی نوشت:

1.www.rastineh.com

2.www.binaii.com

3.www.khodadoust.info

4.www.saednews.com

5.www.salamooz.com

منبع: راسخون