خیابان خوابی همراهان بیمار

به گزارش پایگاه اینترنتی مأوا، فاطمه عسگری نیا -خبرنگار: ضلع جنوبی میدان قزوین در خیابان کارگر، هر شب شاهد مردمانی است که مسافت های دور و درازی را از شهرهای مختلف کشور به امید درمان در بیمارستان فارابی طی نموده اند و مجبورند برای بهره مندی از خدمات درمانی این بیمارستان تخصصی، شب را در پیاده راه های حاشیه خیابان کارگر سپری نمایند.

خیابان خوابی همراهان بیمار

بیماران و همراهانی که برای پرهیز از هزینه های هنگفت اسکان در هتل ها و مهمان پذیرها، چاره ای ندارند جز خوابیدن در ماشین، پناه دریافت پشت خودروهای پارک شده در حاشیه خیابان و استراحت در پیاده راه و یا برپایی چادر مسافرتی کنار خیابان و بوستان های همسایه بیمارستان. در این گزارش به آنالیز میدانی این موضوع پرداختیم.

همین که هوا تاریک می گردد و اهالی شهر در ترافیک سنگین خیابان کارگر جنوبی، راهی خانه هایشان می شوند، زندگی در زیر سقف آسمان، برای مسافران بیمار و همراهان آنها که برای درمان عزیزانشان، راهی تهران شده اند، شروع می گردد. مردان و زنانی که زیراندازهای کوچک و بزرگ را در پیاده راه خیابان کارگر پهن می نمایند تا شب را به صبح برسانند. درمان و نگرانی هایش از یک سو، مسائل اسکان خیابانی اعم از نبود سرویس بهداشتی، همنشینی با جانوران موذی و معتادان متجاهر از سوی دیگر!

بوستان ها پر از معتاد است

علی صباغی اهل رشت است. او که برای انجام جراحی چشم مادرش به تهران آمده، می گوید: مادرم باید یک شب پس از جراحی در بیمارستان بستری می شد. من و خواهرم چاره ای نداشتیم جز اینکه شب را در ماشین بخوابیم. یک مسافرخانه در همسایگی بیمارستان هست، اما واقعاً برای همه مقدور نیست از این امکان بهره مند شوند. ابتدا تصمیم گرفتیم در یکی از دو بوستانک همجوار بیمارستان مستقر شویم اما همین که در محل حاضر شدیم و با حلقه های متعدد معتادان نشسته پشت گیاهان بوستان روبه رو شدیم. خوابیدن در ماشین را به ماندن در بوستان ترجیح دادیم.

این وضعیت در شأن پایتخت نیست

حرف های او را جمال کریمی که از یزد به تهران آمده ادامه می دهد و می گوید: همسر من یک جراحی سرپایی در بیمارستان داشت، اما برای ویزیت، باید فردای روز عمل به بیمارستان مراجعه می کرد. هزینه اقامت در مسافرخانه و هتل ها بسیار سنگین است و ما که از قضا خودرو شخصی نداریم چاره ای جز خوابیدن در پیاده راه خیابان نداشتیم، بماند که در این یک شب به ما چه گذشت! او از نبود امکانات خدماتی و رفاهی برای بیماران و همراهان در راه مانده اظهار گلایه می نماید و می گوید: بیماران و همراهانی که مجبورند شب را در خیابان سپری نمایند برای رفتن به دستشویی و استفاده از سرویس بهداشتی مشکل دارند و نگهبانان بیمارستان اجازه نمی دهند از امکانات بیمارستان استفاده کنیم. مساجد هم تا اذان صبح بسته است و مسافران بیمار واقعاً از این شرایط عذاب می کشند. این مشکل از سوی همه مسئولان بیمارستان و شهرداری رؤیت می گردد اما کسی برای برطرف آن چاره اندیشی نمی نماید. این وضعیت درشان پایتخت نیست.

مجبوریم شب را کنار خیابان سپری کنیم

حسین و مادرش از خرم آباد آمده اند. حسین می گوید: برای اینکه مادرم را پزشکان بیمارستان ویزیت نمایند، باید حدود ساعت 4 تا 4 و نیم صبح در بیمارستان حضور داشته باشیم. تعداد بیماران زیاد است و اگر پیش از 6 صبح در بیمارستان نباشیم محال است بتوان نوبت گرفت. به همین دلیل مجبوریم شب را کنار بیمارستان بخوابیم تا اول وقت برای اخذ نوبت اقدام کنیم. حسین ادامه می دهد: با اینکه بیمارستان فارابی یکی از مراکز درمانی مشهور و شلوغ تهران است اما حوالی آن پر از خطر و تهدید برای مراجعان است. پرسه معتادان متجاهر در اطراف بیمارستان دلهره دردل بیماران و همراهان می اندازد. ما برای گذراندن شب همراه مادرم به بوستان کنار بیمارستان رفتیم اما در یک لحظه خود را در میان جمعی از معتادان بی خانمان دیدیم که مشغول مصرف مواد بودند. صحنه تلخی که موجب ترس مادرم شد.

پذیرایی از همراهان و بیماران در همراه سرای منطقه 11؛ بزودی

مدیر خدمات اجتماعی شهرداری منطقه 11 در گفت وگو با خبرنگاران محله مسائل مطرح شده را تأیید نموده و می گوید: شهرداری منطقه 11 مدت هاست به دنبال حل مسائل فوق بوده و در این راستا رایزنی هایی را با خیّران محلی انجام داده است. جلال جلیلوند می افزاید: خوشبختانه با یاری یکی از خیّران صنف دوچرخه در محله قلمستان، ساختمانی 4 طبقه برای اسکان بیماران و همراهان آنها در منطقه در نظر گرفته شده که اکنون در حال تجهیز آن با یاری مؤسسه رها هستیم. او ادامه می دهد: این ساختمان در 4 طبقه، ظرفیت پذیرش 18 نفر را در سوئیت های طراحی شده مجهز به تختخواب، حمام، سرویس بهداشتی و تلویزیون دارد. ضمن اینکه بیماران و همراهان آنها می توانند از توزیع غذای گرم رایگان مرکز هم بهره مند شوند. جلیلوند قول می دهد این مرکز تا 45 روز آینده به صورت کامل تجهیز و آماده خدمت رسانی به مردم گردد.

کاسب نیکوکاری که یک ساختمان برای اسکان موقت همراهان بیمار اختصاص داده است:

نمی خواهم هیچ کس در محله ما احساس غربت کند

فرد نیکوکاری که حاضر شده با واگذاری ملک ارزشمند خود در خیابان قلمستان، دردی از دردهای بیماران و همراهان آنها کم کند، یکی از کاسبان خیّر همین خیابان است. او که نخواست از وی نامی در این گزارش برده گردد در گفت وگو با خبرنگاران محله می گوید: همواره دوست داشتم یک مرکز درمانی خیریه تأسیس کنم اما وقتی آنالیز کردم دیدم تعداد این مراکز در منطقه ما کم نیست. یک روز حوالی بیمارستان ساسان پیرمردی بچه به بغل را دیدم که کنار خیابان نشسته بود. از ظاهرش تعیین بود فردی آبرومند است. وقتی با هم مشغول صحبت شدیم فهمیدم همراه بیماری است که در بیمارستان جراحی نموده و او در این شهر غریب است. هرچه اصرار کردم مهمان خانه ام گردد، قبول نکرد. مبلغی پول را پیشکش کردم تا به مهمان پذیری برود که آن را هم قبول نکرد تا اینکه پول را در قالب قرض پذیرفت.

آن روز ذهنم خیلی مشغول شد تا اینکه یکبار دیگر با آدم هایی از این جنس در حاشیه بیمارستان امام خمینی(ره) روبه رو شدم. بیماران و همراهانی که در کنار مسائل درمانی باید بی سرپناهی در شهر غریب را هم تجربه نمایند. دیدن این صحنه ها برای من خیلی تلخ بود تا اینکه با مجموعه عماد آشنا شدم. این مجموعه به همت یکی از بانوان خیّر برای اسکان موقت همراهان و بیماران کودک مبتلا به سرطان در تهران ایجاد شده است. کار این بانوی خیّر الگوی کار من شد و در سایه مشارکت با شهرداری منطقه 11 پیروز شدم ملک تجاری خود را به این کار اختصاص دهم. او ادامه می دهد: خوشبختانه پس از تصمیم من به انجام این کار، گروه مؤسسه خیریه رها و شرکت ایوار وارد کار شدند و به تجهیز مجموعه پرداختند. این نیکوکار می گوید: با توجه به تعدد و تکثر بیمارستان های فعال در منطقه قصد دارم با خرید قطعه زمین بزرگی این کار را در وسعت بزرگ تری انجام دهم تا دیگر هیچ بیمار و همراه بیماری در این شهر سرگردان نباشند.

منبع: همشهری آنلاین
انتشار: 23 آذر 1398 بروزرسانی: 2 اسفند 1399 گردآورنده: maeva.ir شناسه مطلب: 454

به "خیابان خوابی همراهان بیمار" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "خیابان خوابی همراهان بیمار"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید