انتها رقابت موتورگازی با بنز، بازی با آبروی فوتبال ایران - پایگاه اینترنتی مأوا

آلزایمر

در واقع هر سال دچار بیماری آلزایمر می شویم و تنها در هنگام لیگ قهرمانان آسیا به یاد می آوریم که با چه رقبایی پنجه در پنجه انداخته ایم. حریفان ما این تیم ها هستند، همین الهلال ها و الاهلی ها و العین ها و ...و این بخشی از دنیاست که ما در آن زندگی می کنیم، یعنی خاورمیانه، یعنی حوزه خلیج فارس یعنی پرتنش ترین بخش دنیا از همه نظر.

تقریبا در همه بخش های سال فراموش نموده ایم که قرار است این بچه ها پرچم ایران را با آن همه استعداد ذاتی بالا و بالاتر ببرند و کاری نمایند که همه خاورمیانه که نه، دیگرانی بالاتر از اینها هم بفهمند ایران چه نیروی انسانی خوبی دارد، چه مدیران منظمی و چه اقتصاد رجحان دارد و جنگ های سرد را ببریم.

موقعیت ریاضی

برای اینکه بفهمیم کجا قرار داریم تفسیر کردن را باید کافی دانست باید به اعداد ریاضی نگاه کرد، ما اینجا هستیم وسط این نبرد در آسیا و به ویژه در خاور میانه:لی میونگ جو کره جنوبی- العین- 5 میلیون یورو، کیکو فلورس اسپانیا- لخویای قطر - 5 میلیون یورو، هرنانه برزیل- النصر عربستان- 5.3 میلیون یورو، دیه گو تاردلی برزیل- شاندونگ لیونگ- 5، 3 میلیون یورو، ولادمیر وایس اسلواکی- لخویای قطر- 5، 3 میلیون یورو، موریکی برزیل- السد قطر- 5.9 میلیون یورو، اسامه السعیدی مراکش- الاهلی امارات- 6 میلیون یورو، آساموا جیان غنا- العین امارات- 7، 5 میلیون یورو، آلان برزیل- گوانجو اوری گراند- 12 میلیون یورو، اورتون ریبرو برزیل- الاهلی امارات- 15 میلیون یورو، ژاوی- اسپانیا- 5 میلیون یورو السد قطر.

و حالا بیایید بالاتر برویم و چین را آنالیز کنیم:

هالک برزیلی - 55 میلیون یورو شانگهای چین، تکسیرا 60 میلیون یورو جیانگسو سونینگ، جکسون مارتینز 45 میلیون یورو - گوانجو، رامیرس برزیلی - 28 میلیون یورو - جیانگسو سونینگ، الکسون برزیلی - 18 میلیون یورو و الی آخر

اینجاست که باید تصمیم بگیریم که چه باید انجام دهیم؟ آیا باید با همین امکانات کم و زمین های خراب و معدود و محدود و بدون ردیف بودجه و بدون حق پخش تلویزیونی و حتی بدون حق نشر طی طریق کنیم و همینجا بمانیم؟ یا باید آستین همت بالا بزنیم و بعضی موارد را عوض کنیم؟

اصلا تصور نکنید آنها دلارهای نفتی را مفت به پای این بازیکنان می ریزند، اصلا تصور نکنید که آنها از جیب پول بی حساب می دهند، این درست نیست، السد قطر از قبل ژاوی که در حدود سالی 17 میلیارد تومان هزینه دارد بالغ بر 40 میلیارد تومان درآمد دارند، از تلویزیون های خصوصی، از اسپانسر ها، از تبلیغات و ...

امروز غیرت و تعصب هنوز ما را در مقابل کشور های عربی حوزه خلیج فارس با پرچم هایی بر افراشته سربلند نگه داشته اند اما این راستا انتهایی معلوم دارد و معین. اینکه به قول یکی مثل فتح الله زاده جوبیلو ایواتای ژاپن 16 زمین تمرین دارد، راستا و آینده را معین می نماید، معلوم می نماید.

مهندسی صنعت فوتبال

کی روش خیلی مسائل را در فوتبال به ما یاد داد، او اگر چه بد اخلاق است اما مهندس فوتبال است، او امروز برنامه ای می دهد که یک سال و نیم بعد در فلان ساعت، روی زمین فلان جا، تمرین ترکیبی برای گروه دوم جوان های پشتیبان تیم ملی خواهم داشت!

بله برای پیشرفت فقط باید برنامه داشت و از همه ظرفیت استفاده کرد، باید نشست و برای آینده مهندسی کرد، باید نخبه ها بنشینند و به جای دعوا با فوتبالی که امروز در ایران اصطلاحا هزینه زاست آن را به صنعت تبدیل کرد، شاید تلویزیون ورزشی خصوصی راهش باشد، شاید راستاهای دیگری پیدا گردد که فوتبال با مدیران ایرانی اش اینگونه زمین گیر نگردد و برای شندر قاز آبرویشان نرود و آبرویمان را در فیفا و دادگاه کاس نبرند و رسم مهمان نوازی ایرانی را اینگونه نمایش ندهند که در دادگاه بین المللی تعداد پرونده های ایرانی اینگونه زیاد باشد که بیش از پنجاه عدد باشد!

فوتبال پولساز است

فوتبال می تواند به کشور یاری کند، صرف نظر از قدرت روحی و ایجاد غرور و مبارزه با افسردگی و ایجاد حرکت و تکاپو در جامعه و مبارزه با مواد مخدر و ... می تواند از منظر حضور بخش خصوصی و ساخت هتل ها و فرودگاه ها و رونق شهرها و روستاها یاری کند و درآمد خوبی را هم به جیب دولت سرازیر کند حتی بیشتر از این پولی که امروز تلویزیون با ندادن حق فوتبال به جیب می ریزد. در واقع همت لازم داریم و جمع شدن طراح ها و تصمیم سازها دور هم برای ایجاد جنبش در این بخش از کشور عزیزمان.

موتورگازی و بنز

یاد مرحوم ناصر حجازی گرامی که بیست و چند سال قبل بیان کرد که تا بیست سال بعد دیگر تیم های ایرانی قهرمان باشگاه های آسیا نخواهند شد. یا علی پروین که می گفت با موتور گازی باید با بنز مسابقه بدهیم و نمی توانیم.

امروز فوتبال ما جلوتر از 10 یا 15 سال قبلی است که خاکپورش صبح تا بعد از ظهر روی تاکسی کار می کرد و بعد به تمرینات تیم ملی می آمد. باید برای فردا هم برنامه بریزیم و اینبار حتی بهتر از 10 یا 15 سال قبل. گل دیوپ به استقلال را دیدید؟ او حسینی و رحمتی را با توپ کرد توی گل، وقتی بلند شد تا سر بزند می توانست دیوار را خراب کند. این بازیکنان آموزش دهنده هستند. کرنر زدن و سر زدن را آموزش می دهند وقتی حریف دوندگی و هوشمندی بچه های شیر بیشه ایران نمی شوند کرنر می زنند و چهار گل از روی کرنر به ما زدند، به نمایندگان ایران. با آنهمه اسم و رسم دیگر نمی توانند در جریان بازی مبهوتمان نمایند، نه ژاوی شان توانست نه دیگران. حالا باید جلوتر رفت.

شاید وقت آن رسیده باشد که جور دیگری به فوتبال نگاه کنیم، فوتبالی که در جام دنیای هم رویاهای بزرگی دارد و می تواند به مرحله دوم برسد و ایران را به دنیا بشناساند.