چه حیواناتی در گرداب انقراض افتادند؟ (حیوانات منقرض شده در جهان) - پایگاه اینترنتی مأوا

1. موآی غول پیکر جنوبی

یک پرنده غول پیکر فاقد قدرت پرواز بوده که ارتفاع آن بالغ بر 3.6 متر (بیش از 11 فوت) تخمین زده شده و حدود 700 سال پیش یعنی پس از ورود مهاجران به نیوزیلند برای همیشه منقرض شد.

2. ببر مازندران

یکی از زیرگونه های ببر در ایران بوده که در گذشته پراکندگی وسیعی در مناطق جنگلی خزر از آستارا تا پارک ملی گلستان و شبه جزیره میانکاله داشته است. تخریب زیستگاه، شکار بی رویه و مسموم کردن لاشه حیواناتی که ببر ها از آن تغذیه می کرده اند از جمله مهم ترین دلایل انقراض همیشگی این حیوان در دهه 1330 در ایران عنوان شده است.

آخرین ببر مازندران، در پارک ملی گلستان شکار شد. متأسفانه حتی یک نمونه از این جانور نه تنها در نیزار ها و بوته زار های مناطق جنگلی خزر بلکه حتی در باغ وحش های سراسر جهان باقی نمانده است.

3. سسک بچمن

یکی از نخستین پرندگان مهاجر آوازخوانی بود که در نتیجه جنگل زدایی مناطق نوحاره (آمریکای مرکزی و جنوبی) منقرض شد و آخرین گزارش مشاهده آن به دهه 1960 میلادی (1339 تا 1349) برمی شود. جنگل های کوبا که این گونه در آن زمستان گذرانی می کرد، تقریباً به طور کامل پاک تراشی و به کشتزار های نیشکر تبدیل شده اند.

4. کرگدن سیاه آفریقای غربی

اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی (آی بوسی ان) در سال 2006 میلادی مطرح نمود که کرگدن سیاه آفریقای غربی منقرض شده است. کارشناسان اعلام کردند که نتوانسته اند هیچ ردی از این حیوان در آخرین زیستگاهش (کشور کامرون) پیدا کنند.

این زیرگونه یکی از چهار زیرگونه کرگدن ها بوده که امروزه همگی به نوعی در معرض خطر انقراض هستند. شکار غیرقانونی یکی از مهم ترین دلایل انقراض کرگدن ها عنوان شده است.

یک باور عامیانه منتسب به درمان سنتی چینی باعث شده عده ای تصور کنند شاخ کرگدن می تواند فواید درمانی داشته باشد حال آن که نه تنها این مسئله صحت ندارد بلکه یک عمل غیرقانونی، غیراخلاقی و مجرمانه است. کرگدنی که شاخش بریده شود، درمان نمی شود و مرگ بسیار دردناکی را تجربه خواهد کرد.

5. پلنگ زنگبار

یکی از چند زیرگونه پلنگ ها بوده که در مجمع الجزایر تانزانیا می زیسته. هنوز انقراض این گربه سان بزرگ به طور کامل تأیید نشده، اما مطالعات ژنتیکی که در دهه 90 میلادی روی این حیوان انجام شد، نشان داد که این زیرگونه با پلنگ های آفریقایی در یک گروه قرار داشته است.

یکی از دلایل انقراض این زیرگونه، باور مردم محلی مبنی بر ارتباط میان این حیوان و جادوگران بوده است. مردم بومی به دلیل همین باور غلط، پلنگ ها را به شکل وحشیانه ای قلع و قمع کردند. تا مدت ها مردم این منطقه پلنگ ها را به چشم شکارچیان شیطانی می دیدند که باید نسل آن ها را از بین برد. تاریخ انقراض این زیرگونه را سال 1996 میلادی (1375) اعلام کرده اند.

6. سوسک حفار آمریکایی

روزگاری در شرق و مرکز ایالات متحده پراکنش قابل ملاحظه ای داشت، اما دامنه پراکنش آن در حال حاضر تا حد زیادی کاهش یافته و در طبیعت فقط در دو ناحیه جداگانه واقع در بخش مرکزی ایالات متحده و در جزیره بلاک واقع در ایالت رودآیلند یافت می شود. تلاش های گسترده برای معین کردن دلیل این کاهش قابل ملاحظه و ضمناًً برنامه ای به منظور احیای این گونه آغاز شده است.

7. ببر جاوه

گربه سان دیگری است که از نظر ظاهری به ببر مشهور سوماترا شباهت دارد. این ببر بومی جزیره اندونزیایی جاوه بوده و عنوان دومین ببر کوچک جهان را هم داشته است. این زیرگونه در دهه 1800 میلادی پراکنش قابل ملاحظه ای در جاوه داشت، اما متأسفانه مردم محلی آن را مایه مصیبت و بلا دانستند.

توسعه مدنیت باعث شد آرام آرام از جمعیت ببر ها کاسته شود تا اینکه در نهایت در سال 1979 میلادی برای همیشه نابود شد. از مهم ترین دلایل انقراض ببر جاوه می توان به تخریب زیستگاه و توسعه کشاورزی اشاره کرد. در دهه 1940 میلادی (1319 تا 1329) و 1950 میلادی (1329 تا 1339) برای حفاظت از این زیرگونه کار هایی صورت گرفت که با پیروزیت همراه نبود.

8. بز کوهی پیرنه

سرانجام در سال 2000 میلادی (1379) تلف شد. در سال 2009 میلادی، با استفاده از نمونه های پوست آخرین بزکوهی تلف شده، نمونه شبیه سازی شده ای از این حیوان به جهان آمد که اندکی پس از تولد به واسطه مسائل حاد دستگاه تنفسی تلف شد. دلیل انقراض بز های کوهی پیرنه، شکار غیرمجاز عنوان شده است.

9. لینکس یا سیاه گوش ایبریایی

یک گونه به شدت در معرض خطر انقراض است. این گونه زمانی در سراسر شبه جزیره ایبری یافت می شد، اما در حال حاضر تصور می شود که کمتر از 100 تای این گربه سان آن هم در نواحی معدودی از کشور اسپانیا وجود دارد.

گسستگی زیستگاه آن که بیشتر بوته زار ها هستند و در عین حال کاهش جمعیت طعمه های این حیوان منجر به کاهش پراکنش این گونه شده است، اما خوشبختانه کشور اسپانیا برنامه های پیروز حفاظتی برای این گونه انجام داده است.

10. گوریل های کوهستانی آفریقا

پس از سال ها تلاش های حفاظتی متمرکز و مستمر، جمعیت گوریل های کوهستانی آفریقا هنوز احیا نشده و متأسفانه بعید هم به نظر می رسد که معجزه ای رخ دهد. گوریل ها کوهستانی نسبت به فشار های مختلف آسیب پذیر شده اند. این فشار ها هم طبیعی و هم انسان سازند و در نتیجه نرخ زادآوری گوریل های کوهستانی به شدت کاهش یافته است.

بررسی ها نشان می دهد که گوریل های کوهستانی در هر بار زادآوری معمولاً فقط صاحب یک نوزاد می شوند. گوریل های کوهستانی در اواسط قرن 20 بنا به دلایلی از جمله شکار غیرقانونی، دزدیده شدن فرزندان شان و درعین حال تخریب زیستگاه در معرض خطر انقراض قرار گرفتند.

در دهه های 50 و 60 میلادی بخش وسیعی از زیستگاه این گوریل ها به کاربری کشاورزی اختصاص داده شد. در سال 1968 میلادی، یک پناهگاه منحصربه فرد گوریل های کوهستانی که در اصل معرف 40درصد از زیستگاه های باقی مانده بود نیز برای همیشه از دست رفت و جای خود را به زمین های کشاورزی داد. دزدیدن بچه های گوریل ها از جمله عوامل تهدیدی است که بقای آن ها را به شدت تهدید می کند.

11. مار بوآی نقب زن

گونه بومی مشهور جزیره موریس در جنوب غربی اقیانوس هند بوده که زندگی در لایه های فوقانی و سطوح شیب دار آتشفشانی را ترجیح می داده است. جمعیت این گونه از دهه 1940 میلادی (1319) روندی نزولی طی کرد تا اینکه سرانجام در سال 1975 میلادی (1354) برای آخرین بار مشاهده شد و پس از آن دیگر ردی از این جانور دیده نشد.

دلیل انقراض این گونه را معرفی گونه های غیربومی از جمله موش ها و بز به زیستگاهش عنوان کرده اند. این گونه های غیربومی، زیستگاه ایده آل مار های بوآی نقب زن را به طور کل تخریب کردند و هم اکنون یکی از معضلات جدی ساکنان این جزیره هستند.

12. وزغ زیبای طلایی

بدون تردید یکی از زیباترین و منحصربه فردترین گونه هایی بوده که منقرض شده است. این دوزیست زیبا با پوست شفاف و درخشان برای نخستین بار در ارتفاعات کشور کاستاریکا مشاهده شد، اما متأسفانه به دلیل آلودگی، گرمایش جهانی و عفونت های پوستی قارچی که ریشه آن ها را باید در مواد آلاینده جستجو کرد؛ سرانجام توان ادامه بقا را از دست داد و در سال 1989 میلادی (1368) برای همیشه منقرض شد.