بهترین رستوران های ناپل: سمفونی طعم ها در پایتخت پیتزا و اصالت ایتالیایی - پایگاه اینترنتی مأوا

برای دریافت مشاوره و خدمات تخصصی گردشگری و سفر به سراسر دنیا با bestcanadatours.com مجری مستقیم تورهای مسافرتی و گردشگری همراه باشید.

جذابیت جهانی و ماندگار آشپزی ناپلی، از همین ریشه‌های عمیق تاریخی نشأت می‌گیرد که به آن امکان داده تأثیرات فرهنگی متنوع را جذب و در خود هضم کند و به چیزی منحصربه‌فرد بدل سازد. این تنها به معنای حفظ دستورپخت‌های قدیمی نیست؛ بلکه نشان‌دهنده یک سنت زنده و پویاست. در واقع، تاروپود شهر ناپل چنان با فرهنگ غذایی‌اش در هم تنیده که برای تجربه واقعی این شهر، باید عمیقاً با خوراکی‌هایش درگیر شد. غذا در ناپل یک فعالیت گردشگری اختیاری نیست، بلکه راهی اصلی برای غوطه‌ور شدن در فرهنگ آن است.

برشی از بهشت: در جستجوی پیتزای بی‌نظیر ناپل

سخن از ناپل بدون ذکر پیتزای افسانه‌ای آن، سخنی ناتمام است. پیتزای ناپلی، نمادی از هویت این شهر و میراثی جهانی است که با دقت و وسواس نسل به نسل منتقل شده است. برای تهیه یک پیتزای ناپلی اصیل، "قوانین طلایی" وجود دارد که مهم‌ترین آن‌ها، مهارت و استادی پیتزایولو (پیتزازن) است؛ هنری که کسب آن نیازمند سال‌ها شاگردی و تمرین است. این خود نشان می‌دهد که پیتزای ناپلی بیش از یک غذا، یک هنر است.

معابد پیتزا: زیارتگاه‌های عاشقان خمیر و آتش

در ناپل، پیتزافروشی‌ها فراتر از مکانی برای صرف غذا هستند؛ آن‌ها معابدی برای ستایش این قرص نان بهشتی به شمار می‌روند.

• لانتیکا پیتزریا دا میکله (L'Antica Pizzeria da Michele): این مکان را می‌توان "معبد سادگی" نامید. با سابقه‌ای درخشان که به سال 1870 بازمی‌گردد، "دا میکله" با سرسختی و تعهدی ستودنی، تنها دو نوع پیتزا ارائه می‌دهد: مارگریتا و مارینارا. شهرت جهانی این پیتزافروشی با فیلم "بخور، عبادت کن، عشق بورز" دوچندان شد، اما جذابیت اصلی آن در تجربه اصیل و بی‌زرق‌وبرقی است که ارائه می‌دهد. آن‌ها به "خلوص پیتزا" باور دارند و بسیاری، از جمله دیه‌گو مارادونا، اسطوره فوتبال، پیتزای اینجا را بهترین پیتزایی می‌دانند که تاکنون چشیده‌اند.

• پیتزریا جینو اِ توتو سوربیلو (Pizzeria Gino e Toto Sorbillo): سوربیلو ترکیبی است از سنت و مدرنیته. این پیتزافروشی که به خمیر نازک و کاملاً پخته‌شده و استفاده از مواد اولیه ارگانیک و باکیفیت شهرت دارد، یکی از نام‌های تکرارشونده در میان بهترین‌های ناپل است. جینو سوربیلو، وارث یکی از قدیمی‌ترین خانواده‌های پیتزازن در ناپل، نقش مهمی در ارتقای کیفیت پیتزای ناپلی داشته است. سوربیلو با به‌روزرسانی مداوم منو و استفاده از آردهای ارگانیک، تجربه‌ای مدرن‌تر و در عین حال اصیل ارائه می‌دهد. این مکان در قلب تاریخی شهر واقع شده و امکان سفارش آنلاین و تحویل در محل را نیز فراهم می‌کند.

• پیتزریا استاریتا اَ ماتِردِی (Pizzeria Starita a Materdei): اگر "دا میکله" ستاره هالیوودی صحنه پیتزای ناپل باشد، "استاریتا" یک "افسانه محلی" است ؛ جایی که بیشتر ناپلی‌ها را خواهید دید تا گردشگران. این پیتزافروشی تاریخی که از سال 1901 فعالیت می‌کند، علاوه بر مارگریتا و مارینارای کلاسیک، به خاطر مونتانارا (Montanara) - پیتزایی که ابتدا کمی سرخ و سپس در تنور پخته می‌شود - و آنجولتی (Angioletti) - نوارهای خمیر پیتزای سرخ‌شده - شهرت دارد. محبوبیت آن نزد مردم محلی، گواهی بر کیفیت پایدار و اصالت آن است.

• آنتیکا پیتزریا دی ماتئو (Antica Pizzeria Di Matteo): "دی ماتئو" که در خیابان پرجنب‌وجوش و تاریخی ویا دی تریبونالی واقع شده، به خاطر پیتزای کلاسیک ناپلی و غذاهای خیابانی‌اش شهرت دارد. فضای اینجا شاید کمی شلوغ و پرهرج‌ومرج به نظر برسد، اما این بخشی از جذابیت آن است و طعم‌های اصیلی را ارائه می‌دهد.

• براندی (Brandi): "براندی" به عنوان زادگاه (ادعاشده) پیتزا مارگریتا، که به افتخار ملکه مارگریتا نام‌گذاری شده، شناخته می‌شود. این پیتزافروشی فضایی شیک‌تر و رسمی‌تر نسبت به سایر پیتزافروشی‌های سنتی دارد و علاوه بر پیتزا، انواع پیش‌غذاهای سنتی ناپلی را نیز سرو می‌کند.

طیف وسیع پیتزافروشی‌های ناپل، از "دا میکله" فوق سنتی گرفته تا "استاریتا"ی نوآور یا "سوربیلو"ی متمرکز بر کیفیت، نشان‌دهنده یک سنت آشپزی است که همزمان عمیقاً محافظه‌کار و به طرز شگفت‌آوری پویاست. این دوگانگی، کلید سرزندگی آن است. این که مکان‌هایی مانند "استاریتا" به عنوان "افسانه محلی" شناخته می‌شوند ، در مقابل مکان‌هایی که صرفاً برای گردشگران شهرت دارند، نشان می‌دهد که نبض واقعی فرهنگ پیتزای ناپلی را باید در جایی جستجو کرد که خود ناپلی‌ها برای غذا خوردن انتخاب می‌کنند. این بدان معناست که جستجو برای تأیید محلی، راهنمای خوبی برای یافتن اصالت است.

فراتر از تنور: لذت بی‌بدیل پیتزا فریتا (Pizza Fritta)

در کنار پیتزای تنوری، ناپل شاهکار دیگری را به دنیای آشپزی معرفی کرده است: پیتزا فریتا یا پیتزای سرخ‌شده. این نوع پیتزا که اغلب شبیه به یک کالزونه کوچک است، با قرار دادن مواد روی خمیر، تا کردن آن و سپس سرخ کردن در روغن داغ تهیه می‌شود. پیتزا فریتا پس از جنگ جهانی دوم، زمانی که بسیاری از تنورهای پیتزا تخریب شده بودند و مواد اولیه کمیاب بود، به عنوان راهکاری خلاقانه ظهور کرد. مواد داخلی کلاسیک آن معمولاً شامل ریکوتا، گوجه‌فرنگی و چیکولی (تکه‌های ترد و خشک‌شده گوشت خوک) است. از جمله مکان‌های خوب برای امتحان کردن این پدیده، می‌توان به "آنتیکا پیتزا فریتا دا زیا استرینا سوربیلو" و "لا ماساردونا" یا "لا ورا پیتزا فریتا دا جنارو" اشاره کرد. ظهور پیتزا فریتا در شرایط سخت پس از جنگ ، گواهی بر نبوغ و انعطاف‌پذیری ناپلی‌هاست که سختی‌ها را به خلاقیت‌های آشپزی محبوب تبدیل می‌کنند. این توانایی در سازگاری و خلق با منابع محدود، موضوعی تکرارشونده در آشپزی ناپلی است.

تراتوریاها: طنین نوستالژی خانه در هر لقمه

تراتوریاهای ناپلی، قلب تپنده آشپزی سنتی این شهر هستند. یک تراتوریای اصیل ناپلی معمولاً کوچک، صمیمی و آرام (یا پر از هیاهوی گرم خانوادگی) است، با منویی محدود که بر غذاهای خانگی و سنتی تمرکز دارد و فضایی بی‌تکلف و واقعی را ارائه می‌دهد. اینجا، تجربه غذا خوردن به اندازه خود غذا اهمیت دارد.

سفری به قلب سنت: گشت‌وگذار در محبوب‌ترین تراتوریاها

• میمی آلا فروویا (Mimì alla Ferrovia): این رستوران تاریخی و خانوادگی که در سال 1943 تأسیس شده، به خاطر فضای گرم و دنج و غذاهای سنتی ناپلی‌اش شهرت دارد. "میمی آلا فروویا" که توسط ایدا و امیلیو جولیانو بنیان نهاده شد، مکانی برای تجربه اصالت و مهمان‌نوازی است. از جمله غذاهای شاخص اینجا می‌توان به موارد زیر اشاره کرد :

  • فلفل دلمه‌ای شکم‌پر (Peperone 'Mbuttunato)
  • پاستا با نخود و ماهی کاد
  • راگو ناپلی
  • ماهی کاد سرخ‌شده اینجا "معبدی برای غذای خوب" است.

• اوستریا دلا ماتونلا (Osteria della Mattonella): این اوستریا که در محله اسپانیایی (Quartieri Spagnoli) واقع شده، به خاطر رویکرد بی‌تکلف و اصیلش به غذای ناپلی مورد ستایش قرار گرفته است. اینجا خبری از زرق‌وبرق‌های اضافی نیست و تمرکز کاملاً بر طعم و کیفیت غذاست. پارمیجانا دی ملانزانه (بادمجان پارمزان) که لایه‌هایش زیر پوسته‌ای ترد و طلایی می‌جوشد، یکی از غذاهایی است که نباید از دست داد.

• لا کانتینا دی ویا ساپینتزا (La Cantina Di Via Sapienza): اینجا یک جواهر واقعی در میان محله‌های قدیمی است؛ کوچک، صمیمی و پاتوق کارمندان و دانشجویان دانشگاه‌های اطراف. منوی روزانه آن شامل کلاسیک‌های منطقه کامپانیا مانند پاستا با سیب‌زمینی، راگو، جنووزه و یک شالاتلی (scialatielli) فوق‌العاده با پستو است. پارمیجانا دی ملانزانه اینجا "جواهری واقعی" توصیف شده است. این مکان که در ابتدا محلی برای فروش فله‌ای شراب و روغن بوده، گواهی بر "خرد" لازم برای پخت غذاهای کلاسیک ناپلی است.

• تراتوریا دا ننلا (Trattoria da Nennella): "دا ننلا" بیشتر به خاطر فضای پر سر و صدا، پر هرج و مرج و مفرحش شهرت دارد، جایی که پیشخدمت‌ها "عمداً با رفتاری گستاخانه و شوخ طبعی ناپلی" به شهرت نامتعارف خود دامن می‌زنند. منو محدود است و شامل غذاهای محبوب ناپلی مانند پاستا و سیب‌زمینی (pasta e patate) می‌شود. اینجا صحبت از "عشق است، نه آشپزی لذیذ".

• لا لوکاندا جزو وکیو (La Locanda Gesù Vecchio): این تراتوریای خانوادگی که در قلب مرکز تاریخی شهر قرار دارد، تعادل کاملی بین سادگی روستایی و ظرافت ایجاد کرده است.

تراتوریاهای اصیل ناپلی نقش حافظان فرهنگ را ایفا می‌کنند و نه تنها دستور پخت‌ها، بلکه سبک خاصی از غذا خوردن جمعی و تعامل اجتماعی را حفظ می‌کنند که در صحنه جهانی شده غذا به طور فزاینده‌ای کمیاب شده است. مکان‌هایی مانند "لا کانتینا دی ویا ساپینتزا" که به کارگران و دانشجویان محلی خدمات ارائه می‌دهند ، یا تاریخچه خانوادگی طولانی "میمی آلا فروویا" و پویایی اجتماعی منحصربه‌فرد "تراتوریا دا ننلا" ، همگی نشان می‌دهند که این موسسات چیزی فراتر از غذاخوری صرف هستند. آن‌ها مراکز اجتماعی، مخازن سنت‌های آشپزی محلی و مکان‌هایی هستند که در آن‌ها سبک خاصی از زندگی ناپلی روزانه به نمایش گذاشته می‌شود. فلسفه "بدون نمایش" یا "عشق نه غذای لذیذ" بسیاری از تراتوریاهای برتر، نشان‌دهنده اعتماد به نفس عمیق ناپلی‌ها به کیفیت ذاتی غذاهای سنتی‌شان است که در آن اصالت و مهمان‌نوازی واقعی بر تزئینات سطحی ارجحیت دارد. این بازتاب یک ارزش فرهنگی گسترده‌تر است. همچنین، منوهای روزانه در برخی تراتوریاها، مانند "لا کانتینا دی ویا ساپینتزا" ، احتمالاً نتیجه مستقیم تعهد به مواد اولیه تازه و فصلی است که سنگ بنای آشپزی سنتی ایتالیایی و ناپلی به شمار می‌رود. این عمل کیفیت را تضمین می‌کند و نشان‌دهنده رابطه نزدیک با محصولات و بازارهای محلی است.

ظرافت ناپلی: شکوه مدرن در آشپزی محلی

ناپل، شهری که عمیقاً در سنت ریشه دارد، همزمان پذیرای بیان‌های آشپزی معاصر نیز هست. سرآشپزهای خلاق با بازآفرینی مواد اولیه منطقه کامپانیا، موفق به کسب ستاره‌های میشلن شده‌اند و موج جدیدی از آشپزی را در کنار دستورپخت‌های سنتی‌تر به راه انداخته‌اند. در واقع، استان کامپانیا بیشترین تعداد ستاره میشلن را در ایتالیا به خود اختصاص داده است.

ستارگانی بر فراز خلیج: معرفی رستوران‌های تحسین‌شده

• پالاتزو پتروچی (Palazzo Petrucci): این رستوران، اولین رستوران ناپل بود که در سال 2008 موفق به کسب ستاره میشلن شد. اکنون در کنار ساحل پوسیلیپو، با چشم‌اندازهای خیره‌کننده از خلیج ناپل و کوه وزوو قرار دارد. سرآشپز لینو اسکارالو با احیای مفهوم "او راگو اِ ماره" (گوشت و دریا)، فرهنگ غذایی ناپل را به سطح بالاتری ارتقا داده است. اینجا تجربه‌ای از غذای لوکس بدون احساس سنگینی و رسمیت بیش از حد ارائه می‌دهد و به خاطر غذاهایی مانند ریزوتوی توتیای دریایی و کارپاچوی دریایی خام (crudo) فوق‌العاده‌اش شهرت دارد. گزینه منوی "لینو فای تو" (Lino fai tu - لینو، هرچه خودت می‌خواهی درست کن) نیز برای کسانی که به دنبال یک تجربه غافلگیرکننده هستند، موجود است. این رستوران دارای گواهی میشلن است.

• جورج رستوران (George Restaurant در گراند هتل پارکرز): این رستوران یک ستاره میشلن دارد و در گراند هتل پارکرز تاریخی واقع شده است. از اینجا چشم‌اندازهای بی‌نظیری از شهر ناپل، کوه وزوو، جزیره کاپری و شبه‌جزیره سورنتو پیش روی شماست. سرآشپز دومنیکو کاندلا، که خود اهل ناپل است، غذاهای معاصر را با ریشه‌هایی در دستورپخت‌های سنتی کامپانیا خلق می‌کند و بشقاب‌هایی رنگارنگ و هنرمندانه ارائه می‌دهد.

• وریتاس (Veritas): "وریتاس" یک رستوران ستاره‌دار میشلن با فضایی مینیمالیستی‌تر و کمتر تجملاتی است. اینجا جایی است که "ناپل به سمت تفکر می‌رود"؛ تمرکز بر بشقاب‌های دقیق، هنرمندانه و بی‌عیب‌ونقص است. این رستوران به خاطر غذاهای سطح بالا، شراب خوب و فضای دوستانه‌اش شناخته می‌شود. از جمله غذاهای نمونه می‌توان به اختاپوس با پلانچا، تاتاکی گوشت گاو ادویه‌دار و ساشیمی ماهی عنبر اشاره کرد.

• ایل کوماندانته (Il Comandante در هتل رومئو): این رستوران یک ستاره میشلن دارد و در طبقه دهم هتل رومئو با چشم‌اندازهای خیره‌کننده از خلیج واقع شده است. سرآشپز اجرایی سالواتوره بیانکو، منویی خلاقانه و پیچیده با ترکیبی از طعم‌های مدیترانه‌ای و شرقی ارائه می‌دهد و بر آیین‌های غذا خوردن، حس‌گرایی و تکنیک‌های مولکولی تأکید دارد.

• آریا (ARIA): "آریا" با یک ستاره میشلن، "واحه‌ای از آرامش" است که منوهای مزه پیچیده‌ای توسط سرآشپز پائولو باراله ارائه می‌دهد. او به فرهنگ غذایی شهر احترام می‌گذارد اما با بازیگوشی آن را با مواد اولیه بین‌المللی مانند نوری (جلبک دریایی) و مرواریدهای تاپیوکای آغشته به قهوه ترکیب می‌کند. رویکرد اینجا گاهی بسیار بازیگوشانه است، مانند نانی که به شکل خوک پخته می‌شود.

موفقیت رستوران‌های ستاره‌دار میشلن در ناپل که به صراحت سنت را با تکنیک‌های معاصر ترکیب می‌کنند (مانند جورج رستوران و پالاتزو پتروچی )، نشان‌دهنده ذائقه پیچیده محلی است که هم میراث خود و هم تکامل آشپزی را ارج می‌نهد. این یک وضعیت "هم این و هم آن" است، نه "یا این یا آن". ویژگی برجسته "چشم‌اندازهای خیره‌کننده" (وزوو، خلیج ناپل) در بسیاری از رستوران‌های لوکس برتر نشان می‌دهد که تجربه غذا خوردن در این رستوران‌های ناپلی به گونه‌ای تنظیم شده است که یک لذت حسی جامع باشد، جایی که درام بصری منظره، هنر موجود در بشقاب را تکمیل می‌کند. این امر وعده غذایی را فراتر از صرف غذا ارتقا می‌دهد. اشاره به سرآشپزهایی مانند دومنیکو کاندلا (جورج) و لینو اسکارالو (پالاتزو پتروچی) که بومیان ناپل هستند و این آشپزخانه‌های نوآور و ستاره‌دار میشلن را رهبری می‌کنند، نشان‌دهنده روندی از استعدادهای محلی است که تکامل آشپزی خود را به استانداردهای بین‌المللی می‌رسانند، به جای اینکه صرفاً به سرآشپزهای خارجی تکیه کنند. این امر حس مالکیت و تکامل اصیل را تقویت می‌کند.

شیرینی‌های خاطره‌انگیز و طعم‌های خیابانی: ناپل، فراتر از غذای اصلی

تجربه غذایی در ناپل تنها به پیتزا و پاستا محدود نمی‌شود. شیرینی‌های وسوسه‌انگیز و غذاهای خیابانی پرجنب‌وجوش، بخش جدایی‌ناپذیری از هویت آشپزی این شهر هستند.

شیرینی به سبک ناپل: سفری به دنیای بابا و اسفولیاتلا

• گران کافه گامبرینوس (Gran Caffè Gambrinus): این کافه تاریخی که در سال 1860 افتتاح شده، یک موسسه باشکوه به سبک بل اپوک است و به گفته برخی "احتمالاً بهترین مکان برای نوشیدن قهوه، شیرینی و بستنی در تمام دنیا" به شمار می‌رود. اینجا مکانی ایده‌آل برای لذت بردن از یک اسپرسوی اصیل به همراه شیرینی‌های سنتی مانند اسفولیاتلا (sfogliatella) - شیرینی صدفی‌شکل و ترد پر شده با ریکوتا - و بابا اَل روم (babà al rum) - کیک اسفنجی غوطه‌ور در شربت رام - است.

• اسفولیاتلا (Sfogliatelle): این شیرینی‌های ترد و لایه‌لایه که به خاطر شکلشان به "دم خرچنگ" نیز معروف‌اند، بافتی بی‌نظیر دارند و معمولاً با مخلوطی از سمولینا و ریکوتا پر می‌شوند. از جمله مکان‌های خوب برای امتحان کردن اسفولیاتلای اصیل می‌توان به "مِریز اسفولیاتلا" (Mary’s Sfogliatella) و "اسفولیاته اِ اسفولیاتله" (Sfogliate e Sfogliatelle) اشاره کرد.

• بابا اَل روم (Babà al Rum): این دسر نمادین ناپلی، با وجود ریشه‌های فرانسوی‌اش، چنان با فرهنگ ناپل عجین شده که به یکی از ارکان اصلی شیرینی‌پزی این شهر تبدیل گشته است. کیک اسفنجی لطیفی که سخاوتمندانه در شربت رام غوطه‌ور شده، پایانی شیرین و به‌یادماندنی برای هر وعده غذایی است.

ضربان شهر در دستان شما: گشتی در میان غذاهای خیابانی

غذاهای خیابانی ناپل، بازتابی از روح پر انرژی و بی‌تکلف این شهر هستند.

• کوپو (Cuoppo): کوپو یک قیف کاغذی پر از انواع خوراکی‌های سرخ‌شده است که ریشه در قرن نوزدهم و استفاده از تکه‌های باقی‌مانده و فروش‌نرفته بازار ماهی دارد. محتویات آن می‌تواند شامل گل کدو سرخ‌شده (شیوریلی sciurilli)، کروکت سیب‌زمینی، چیپس پولنتا، کالاماری، آنچوی و ماهی کاد نمک‌سود شده باشد. "فریجیتوریا وُمِرو" (Friggitoria Vomero) و "ایل کوپو" (Il Cuoppo) از مکان‌های پیشنهادی برای چشیدن این خوراکی هستند.

• فریتاتینه دی پاستا ناپولِتانه (Frittatine di Pasta Napoletane): این کوکوهای کوچک و سرخ‌شده پاستا، معمولاً با ماکارونی، سس بشامل، نخودفرنگی، ژامبون و پنیر تهیه می‌شوند. فریتاتینه که ریشه در استفاده بهینه از پاستای باقی‌مانده دارد، به عنوان یک میان‌وعده یا پیش‌غذای محبوب مصرف می‌شود. "روستیچریا ایمپراتوره" (Rosticceria Imperatore) مکانی مناسب برای امتحان کردن آن است.

• تارالی ناپولِتانی (Taralli Napoletani): تارالی بیسکویت‌های شور و تردی هستند که با بادام و فلفل سیاه (معروف به 'nzogna e pepe) طعم‌دار می‌شوند. این خوراکی سنتی که قدمت آن به قرن هجدهم بازمی‌گردد، در اصل از خمیر نان باقی‌مانده تهیه می‌شد و امروزه به عنوان یک میان‌وعده محبوب و همراهی عالی برای نوشیدنی‌ها شناخته می‌شود.

برجستگی اقلام سرخ‌شده در غذاهای خیابانی ناپل (کوپو، پیتزا فریتا، فریتاتینه دی پاستا) نه تنها یک موضوع سلیقه‌ای است، بلکه احتمالاً منعکس‌کننده شرایط اقتصادی تاریخی است که در آن سرخ کردن روشی در دسترس و کارآمد برای ایجاد غذای رضایت‌بخش و پرانرژی از مواد ساده و اغلب باقی‌مانده بوده است. شیرینی‌های نمادین ناپلی مانند اسفولیاتلا و بابا، که اغلب در کافه‌های تاریخی مانند گامبرینوس سرو می‌شوند، نوعی "میراث خوراکی" را نشان می‌دهند - آن‌ها فقط دسر نیستند، بلکه نمادهای فرهنگی هستند که طعمی از تاریخ، صنعتگری و سنت‌های اجتماعی ناپل (مانند آیین قهوه و شیرینی) را ارائه می‌دهند. صحنه غذای خیابانی، بسیار شبیه به تراتوریاهای سنتی، بر دسترسی و طعم‌های قوی تأکید دارد و به عنوان یک سنگ محک روزانه برای مردم محلی از همه اقشار جامعه عمل می‌کند. این امر ایده فرهنگ غذایی ناپل را به عنوان فرهنگی عمیقاً دموکراتیک و در هم تنیده با تجربه شهری روزمره تقویت می‌کند.

خاتمه: ناپل بر روی بشقاب شما، خاطره‌ای در قلب شما

ناپل، بی‌شک یکی از پایتخت‌های بی‌رقیب آشپزی جهان است؛ شهری که هر وعده غذایی در آن، پیوندی است با تاریخ غنی و حال پرشور آن. جذابیت پایدار آشپزی ناپلی در تازگی مواد اولیه، سنت‌های دیرینه، شور و اشتیاق سرآشپزها و آشپزان خانگی و لذت تقسیم غذا با دیگران نهفته است.

سفر آشپزی در ناپل، در واقع سفری است در تاریخ و فرهنگ ایتالیا که به شکلی فشرده و خوشمزه در دسترس قرار گرفته است. رستوران‌ها و دکه‌های غذای خیابانی این شهر، موزه‌های زنده و کلاس‌های درس فرهنگی پرجنب‌وجوشی هستند. نخ تسبیحی که تمام سطوح غذاخوری ناپل را، از ساده‌ترین غذای خیابانی تا شیک‌ترین رستوران ستاره‌دار میشلن، به هم پیوند می‌دهد، احترام عمیق به مواد اولیه و تعهد به طعم اصیل است، خواه این طعم از طریق سنت‌های چند صد ساله به دست آمده باشد یا نوآوری‌های مدرن. این تعهد، جوهره "ایتالیای اصیل" است. پس با قلبی گشوده و ذائقه‌ای ماجراجو به کاوش در ناپل بپردازید، چرا که طعم‌هایی که کشف خواهید کرد، به خاطراتی شیرین و ماندگار در قلب شما بدل خواهند شد. تجربه ناپل فراتر از صرف غذاست؛ لمس روح این شهر است.